رفیق جان حکایتی که امشب برایت می‌گویم، قصه تکراری روزهای ملال‌انگیز من‌اند و اکنون مرا جز از واگویه‌ کردنش چاره‌ نیست. باری؛ گاهی هم فکر می‌کنی که قرار است

رفیق جانم اگر بی‌پرده بخواهم بگویم، حقیقت این است که  شنیدن یک شعر باشکوه که آکنده است از مفاهیم ارزشمند و واژه‌های زیبا منجر به ته‌نشین حسی لذتبخش در

خود عزیز و دوست‌داشتنی‌ام! این نخستین نگاشته‌ای است که بنا به قول نیما در «حرفهای همسایه» به تو می‌نویسم. آنجا که نیما می‌گوید: “آیا آن صفا و پاکیزگی را

هرگاه با رفتارهایی ازسوی دیگران مواجه شدی که انتظارش را نداشتی، و آن گاه که بار سنگین رنجها و دردها از دایره تاب و تحملت افزون گشت، و با